Στον Πόντο, την εποχή που ήταν πολύ δύσκολο να βρει κάποιος φάρμακα, οι άνθρωποι προσπαθούσαν με πρακτική ιατρική και με γιατροσόφια να θεραπεύσουν τον πόνο και τις ασθένειες.
Οι παρακάτω πληροφορίες έχουν ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν αντικαθιστούν οδηγίες γιατρού
Πρακτική ιατρική
Τα γιατροσόφια ήταν το συνταγολόγιο των προγόνων μας και η μόνη πρακτική ιατρική επί αιώνες ολόκληρους. Τα περισσότερα από αυτά ανάγονται από τα χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Δεν αποκλείεται όμως να είναι και προϊόν προλήψεων της μακροχρόνιας πείρας και των παρατηρήσεων του λαού.
Είναι, δηλαδή, ένα είδος πρακτικής ιατρικής
Από τη πλευρά αυτή, τα γιατροσόφια που είναι αξιοπρόσεχτα και για τη γλώσσα τους, θα ήταν δυνατόν να χρησιμοποιηθούν, εν μέρει τουλάχιστον και από τη σύγχρονη ιατρική. Επομένως, είναι άξια να μελετηθούν με κάθε προσοχή.
Θεραπείες για κάθε νόσημα
Οι τρόποι που χρησιμοποιούσαν οι Πόντιοι μπορεί να φαίνονται σε κάποιες περιπτώσεις λίγο περίεργοι. Αλλά κάτι περισσότερο θα ήξεραν αυτοί. Οι υπερήλικες της οικογένειας με την πείρα που διέθεταν, είχαν λύση για κάθε νόσημα και ο ασθενής έπρεπε να αφεθεί στα χέρια τους.
Δείτε παρακάτω…
- Για τον πυρετό: Σε ορισμένες περιοχές όπως στη Ματσούκα, για να ρίξουν τον πυρετό, έσκαβαν ένα λάκκο που χωρούσε μέσα τον άρρωστο! Αφού έριχναν νερό και έκαναν λάσπη, τον τοποθετούσαν μέσα. Όταν τον έπιαναν ρίγη, τον έπλεναν και τον έβαζαν στο κρεβάτι. Άλλες πάλι περιπτώσεις έχουν σαν βάση τη χρήση φυσικών προϊόντων και βοτάνων.
- Για τα εγκαύματα: Έριχναν μέλι πάνω στο έγκαυμα ή τοποθετούσαν βρασμένα δαφνόφυλλα.
- Για την ηλίαση: «Εσέβεν ο ήλεν’ς σο κιφάλ’ ν’ ατ’». Δηλαδή «μπήκε ο ήλιος στο κεφάλι του» έλεγαν. Τύλιγαν το κεφάλι του ασθενή με πανί, βρεγμένο με ξύδι ή με «ταν» (αραιωμένο γιαούρτι).
- Για τον πονόδοντο: Έβαζαν στην κουφάλα του δοντιού τσίπουρο, αλάτι και πιπέρι καυτερό. Χωριστά ή όλα μαζί ανακατεμένα.
- Για πόνο στο μάτι: Κομπρέσες με βρασμένα φύλλα τριανταφυλλιάς ή μητρικό γάλα!
- Για ανοιχτές πληγές: Έχυναν ούρα, ζάχαρη, καπνό και χώμα…
- Για την δυσκοιλιότητα: Έπιναν το πρώτο ζουμί από το βράσιμο φασολιών.
- Σε σπυράκια με πύον: Έβαζαν επιθέματα με λάπατα, μολόχα και λαχανίδα.
- Για την χωλολιθίαση: Έφτιαχναν αφέψημα, βράζοντας φούντες καλαμποκιού.
- Σε σοβαρά τραύματα: Έπαιρναν την ακαθαρσία του σκύλου (!) και αφού ξεραινόταν, την κοπάνιζαν και πασπάλιζαν το τραύμα.
- Για αιμορραγίες: Καπνός (ταμπάκο), για να σταματήσει η αιμορραγία από πληγές
Τέλος οι Πόντιοι, εκτός από τις θεραπείες για κάθε νόσημα, έδιναν μεγάλη σημασία και στη βασκανία (μάτι). Ξεμάτιαζαν κυρίως με το λάδι.
Διαβάστε επίσης: Η Υγεία στον Πόντο
Με πληροφορίες από το «Εδεσματολόγιον του Πόντου» της Έφης Γρηγοριάδου