Ένα απίστευτο οικογενειακό κειμήλιο ανακάλυψε κάτοικος της Νέας Αλικαρνασσού, στην Κρήτη, με έντονο προσφυγικό στοιχείο. Πρόκειται για ένα σακουλάκι με χώμα από την Προύσα, της Μικράς Ασίας.
Βρήκε χώμα από τη Μικρά Ασία, στο εικονοστάσι της μητέρας του
Χώμα από την Προύσα
Η μητέρα του κ. Μιχάλη Κόκκινου, που έμενε στη Νέα Αλικαρνασσό του Ηρακλείου, έφυγε από τη ζωή τον περασμένο Σεπτέμβριο. Η ίδια φύλαγε μέσα στο εικονοστάσι, μαζί με ό,τι πολυτιμότερο είχε, ένα σακουλάκι με χώμα από την Προύσα.
Το οποίο λίγο πριν πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς το 1922 ο πατέρας της, κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή, είχε αποφασίσει να κρατήσει μαζί του, για να θυμάται την πατρίδα που άφηνε πίσω του.
Ο κ. Μιχάλης Κόκκινος, εξήγησε ότι δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που είχε στα χέρια του και πως η συγκίνησή του ήταν πολύ μεγάλη:
«Θέλησα να κάνω ένα ξεκαθάρισμα όσων είχε η μητέρα μου, για να δω ποια πράγματα μπορώ να χαρίσω, ποια να αποθηκεύσω και τι μπορεί να μην είναι χρήσιμο. Άνοιξα το εικονοστάσι και βρήκα το σακουλάκι με το χώμα. Δεν κατάλαβα τι ήταν, όμως έτσι όπως έπιασα το σακουλάκι κατάλαβα ότι κάτι έχει μέσα.
Όταν διάβασα ότι επρόκειτο για χώμα από την Προύσα, πραγματικά δεν μπορώ να εξηγήσω αυτό που ένιωσα. Δεν ήξερα ότι υπάρχει αυτό το ενθύμιο, δεν μας είχε μιλήσει ποτέ η μητέρα μου. Η αλήθεια είναι ότι γνώριζα από παιδί πόσο δεμένοι ήταν με τον τόπο που άφησαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας. Αλλά ποτέ δεν θα μπορούσα να πιστέψω ότι ανάμεσα σε όσα θεωρούσε η μητέρα μου ιερά και τα είχε μέσα σε αυτό το εικονοστάσι, ήταν και το χώμα που είχε μαζέψει πριν φύγει από την πατρίδα του, ο πατέρας της.
Ένιωσα και νιώθω ότι κάνω βουτιά στην ιστορία και πως με κάποιο τρόπο συνδέομαι με τους γονείς, τη γιαγιά και τον παππού μου, που θυμάμαι από μικρό παιδί να μας λένε ιστορίες για την πατρίδα στην οποία γεννήθηκαν. Πέρα από τη συγκίνηση, νιώθω και υπερηφάνεια για τους ανθρώπους αυτούς που μέσα από τον όλεθρο και τον δρόμο της προσφυγιάς, κατάφεραν και πάλι να σταθούν στα πόδια τους και να δημιουργήσουν».
Πάντως στην περιοχή της Νέας Αλικαρνασσού στην Κρήτη, σε πολλές από τις οικίες που έχουν αναφορά στο προσφυγικό στοιχείο, υπάρχουν κειμήλια που δεν έχουν αναδειχθεί.
Κειμήλια από την πατρίδα
Είναι σύνηθες, απόγονοι ξεριζωμένων, να κουβαλούν άμμο, χώμα, πέτρες, ακόμα και φρούτα, από τη γενέθλια γη των προγόνων τους. Για να τα βάλουν στους τάφους των προγόνων τους, εκπληρώνοντας ένα ηθικό χρέος απέναντι τους.
Ίσως είχαν την ανάγκη να φέρουν ένα κομμάτι γης για τους προγόνους τους. Είτε επειδή το είχαν ζητήσει, είτε γιατί η γενέθλια πατρίδα είναι κομμάτι του συναισθηματικού «γενετικού κώδικά» τους. Διότι γαλουχήθηκαν με την αγάπη των παππούδων, για αυτή την πατρίδα.
Το ηθικό χρέος απέναντι στους προγόνους, οδηγεί αυτούς τους ανθρώπους να ταξιδεύουν στον Πόντο και ευρύτερα στην Μικρά Ασία, για να φέρουν ένα «κομμάτι» γης, προκειμένου να αποτίσουν φόρο τιμής στους προγόνους τους…