Ο αείμνηστος διακεκριμένος νευροχειρουργός και στιχουργός, Χρήστος Αντωνιάδης, με ένα σημαντικό πόνημα – βιβλίο, απέδωσε στην Ποντιακή διάλεκτο την αρχαία τραγωδία του Ευριπίδη.
Η αρχαία τραγωδία του Ευριπίδη στην Ποντιακή διάλεκτο
Μήδεια του Ευρυπίδη
Όλα άρχισαν πριν χρόνια, σε ένα ταξίδι του στον Πόντο. Στην Τραπεζούντα συγκεκριμένα, στα χωριά των παππούδων του. Η παρότρυνση του φίλου του και ηθοποιού Ιεροκλή Μιχαηλίδη ήταν η αφορμή για να αποδώσει ο αείμνηστος Χρήστος Αντωνιάδης την «Μήδεια του Ευριπίδη» στην Ποντιακή διάλεκτο.
Ως προς το «γιατί», η χαρακτηριστική απάντηση που για χρόνια διατύπωνε, ο Χρήστος Αντωνιάδης, ήταν…
«Διότι η Μήδεια ήταν Πόντια, καταγόμενη από την Κολχίδα του Εύξεινου Πόντου»
Η πρόσκληση αυτομάτως μετασχηματίστηκε σε πρόκληση, καθώς μία πιστή μετάφραση από τα Αρχαία Ελληνικά στη λεξιλογικά στοιχειωδέστερη «αγροτική – βουκολική» διάλεκτο, όπως ο Χρήστος Αντωνιάδης την αποκαλούσε, θα ήταν ενδεχομένως μία άνιση αναμέτρηση.
Ωστόσο, η πιστή αφοσίωση στην πραγμάτωση της μετάφρασης της Μήδειας, γρήγορα αντικατέστησε την όποια αρχική επιφύλαξη και κάποια χρόνια μετά, ο Χρήστος Αντωνιάδης ολοκλήρωσε το σημαντικό αυτό πόνημα. Απέδωσε στη Ποντιακή διάλεκτο την «Μήδεια», την αρχαία τραγωδία του Ευριπίδη.
Όπως είχε τονίσει, κίνητρο του ήταν να μεταφερθούν, μέσω της Μήδειας, οι «Αρχαίες μαγικές λέξεις»
Όπως κάποτε ο ίδιος εξήγησε, επιχείρησε να πλησιάσει «το νόημα της Μήδειας» και να αποδώσει κάτι εύηχο, που να μπορεί να το εκφράσει ένας ηθοποιός. Να πλησιάζει το μέτρο του Ευριπίδη…
- Ο Χρήστος Αντωνιάδης γεννήθηκε στην Κοζάνη, στο χωριό Ξηρολίμνη. Ως υπέρμαχος της διατήρησης της Ποντιακής διαλέκτου, έθεσε ως στόχο να γράφει στίχους και ποιήματα στην μητρική του γλώσσα, την Ποντιακή. Την οποία έμαθε μικρός από τους γονείς και τους παππούδες του.
Στοιχεία βιβλίου
- Συγγραφέας: Χρήστος Αντωνιάδης
- ISBN: 978-960-627-375-9
- Κατηγορία: Μυθολογία
- Εκδότης: Εκδόσεις iWrite
- Σελίδες: 98
- Ενδεικτική τιμή: 10-12€
✔ Βρείτε το βιβλίο ΕΔΩ
Το βιβλίο αυτό συνιστά μία πολιτισμική κατάθεση του Χρήστου Αντωνιάδη, συμβάλλοντας ουσιαστικά όχι μόνο στην επιβίωση, αλλά και στη διάχυση – διαχρονία της Ποντιακής διαλέκτου