Οι Πόντιοι τις τρεις πρώτες ημέρες της Λαμπρής τις ονόμαζαν «Λαμπροήμερα». Κατά τις οποίες, σε όλα τα σπίτια, το τραπέζι ήταν στρωμένο με Πασχαλινά φαγώσιμα και ιδιαίτερα με κόκκινα αυγά και «Λαμπροκουλούρες».
Η Ανάσταση του Κυρίου γιορταζόταν με χορούς και τραγούδια
Το Πασχαλινό τραπέζι
Την ημέρα της Λαμπρής (Κυριακή του Πάσχα) τα τραπέζια ήταν στρωμένα, αλλά όχι με αρνιά και μεζέδες που έχουμε συνηθίσει σήμερα. Το Πασχαλινό τραπέζι έμοιαζε περισσότερο με το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι των Ποντίων.
Με βραστή κότα, φούστορον (παραδοσική Ποντιακή ομελέτα), κασέρι, παστουρμά (συνηθιζόταν στη Τραπεζούντα μόνο τη Λαμπρή). Την ημέρα αυτή έπιναν περισσότερο κρασί, μιας και τη Λαμπρή δεν έπιναν συνήθως το τσίπουρο.
Παρέες σε μικρές ομάδες, γυρνούσαν από σπίτι σε σπίτι με μια λύρα και ξεσήκωναν τους οικοδεσπότες να χορέψουν μαζί τους. Και κάπως έτσι ξεκινούσαν τα γλέντια κατά τα «Λαμπροήμερα», που κρατούσαν τρεις ημέρες.
«Σα τρία Λαμπροήμερα τα τέρτια όλια ανασπάλκουν.
Αποθαμέν΄πα χαίρουνταν, θ΄άφτ΄ν ατ΄ς πολλά κερία,
αμαρτωλοί πα χαίρουνταν, θα πά΄νε εσχωρίουν,
οι γεροντάδες χαίρουνταν, θα πά΄νε κοινωνίζ΄νε…»
Τα «Λαμπροήμερα» λοιπόν τα μαγαζιά των Ποντίων ήταν κλειστά. Αν σκεφτεί κανείς πως ιδίως στην Τραπεζούντα, ένα μεγάλο μέρος των εμπορικών καταστημάτων ήταν σε Ελληνικά χέρια, όλη η πόλη βίωνε την αργία και την εορταστική ατμόσφαιρα της Λαμπρής.
Κυριακή του Πάσχα
Την Κυριακή του Πάσχα τα καφενεία ήταν κλειστά. Όλος ο κόσμος ήταν έξω απ’ τα σπίτια και τσουγκρίζανε τα αυγά. Οι μεγάλοι, σε ομάδες 3-4 ατόμων πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι, μαζί με μια λύρα. Χόρευαν, τσούγκριζαν αυγά και τους κερνούσαν.
Δεύτερη Ανάσταση
Μετά τη Δεύτερη Ανάσταση, άρχιζαν οι επισκέψεις. Οι νοικοκυρές πρόσφεραν στους επισκέπτες ρακί με μεζέ «φούστορον», τυρί κλπ. Οι επισκέψεις συνεχίζονταν ως το βράδυ. Σε ορισμένους τόπους συνηθιζόταν το έθιμο του Ιούδα. Το σχετικό ομοίωμα καιγόταν μετά τη δεύτερη Ανάσταση.
Δευτέρα του Πάσχα
Τη Δευτέρα του Πάσχα, στήνονταν χοροί και γλέντια στα αλώνια ή σε ανοιχτούς χώρους. Εκεί με συνοδεία της Ποντιακής λύρας, χόρευαν και τραγουδούσαν όλη μέρα.
Αυγομαχίες
Τέλος, ένα έθιμο της Λαμπρής ήταν οι «Αυγομαχίες». Ένα έθιμο που πέρασε και στις παραδόσεις της σύγχρονης εποχής. Ο κόσμος γυρνούσε από σπίτι σε σπίτι, για να τσουγκρίζει τα βαμμένα αβγά.
Ιδιαίτερος ήταν ο τρόπος που προετοίμαζε ο καθένας τα αυγά, με τα οποία θα διαγωνιστεί…
Κάποιες φορές ζέσταιναν τη μύτη του αυγού στη στάχτη, για να δυναμώσει ή τρυπούσαν το αυγό, το άδειαζαν και κατόπιν το γέμιζαν με πίσσα. Άλλες φορές χρησιμοποιούσαν και αυγό «ταϊγάνας», δηλαδή φραγκόκοτας.
Η αναμέτρηση κρατούσε τρεις μέρες και συνήθως ανακηρυσσόταν και επισήμως πρωταθλητής. Σε κάποιες περιοχές του Πόντου συνέχιζαν τις «Αυγομαχίες» και του Αγίου Γεωργίου, όταν προηγείτο η Λαμπρή.