Ο Σταύρος Βασιλειάδης, ο νομαδικός σεφ από τη Δράμα, έχει στόχο να δοκιμάσει και να γευτεί ένα εκατομμύριο γεύσεις, από κάθε γωνιά της γης. Μάλιστα δεν διστάζει να δοκιμάσει από όλα, χωρίς καμία εξαίρεση, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος…
Έχει στόχο να δοκιμάσει ένα εκατομμύριο γεύσεις από όλο τον κόσμο
Σταύρος Βασιλειάδης
Από το αρνί στον φούρνο της μαμάς, τα σουτζουκάκια της γιαγιάς Ευτέρπης μέχρι… κατσαρίδες και έντομα, σκορπιούς και μενού Αλάσκας, έχει δοκιμάσει ο Σταύρος Βασιλειάδης.
Οι περίπου χίλιες γεύσεις που γνώρισε μέχρι σήμερα, είναι μόνο η αρχή. Ο Δραμινός νομαδικός σεφ, όπως αυτοχαρακτηρίζεται, έχει στόχο να γνωρίσουν οι γευστικοί του κάλυκες ένα εκατομμύριο γεύσεις από κάθε γωνιά της γης. Έτσι, άλλωστε, έχει ονομάσει τη σελίδα του «One Million Bites», όπου ανεβάζει τα σχετικά video με τις γευστικές δοκιμές του από εξωτικούς (και όχι μόνο) προορισμούς.
Με ένα σακίδιο στην πλάτη ταξιδεύει σε όλες τις ηπείρους
Με ένα σακίδιο στην πλάτη ταξιδεύει σε όλες τις ηπείρους και στην πρώτη κιόλας στάση του σε κάθε χώρα, πέφτει με τα μούτρα στο φαγητό, ώστε να γνωρίσει τις τοπικές κουζίνες.
Εκατοντάδες παράξενες γεύσεις
Κάθε πόλη και χωριό έχει τη δική του μαγειρική ταυτότητα και τις δικές του διατροφικές συνήθειες, εξηγεί, ο Σταύρος Βασιλειάδης. Μάλιστα αποκαλύπτει ότι δεν διστάζει να δοκιμάσει από όλα, χωρίς καμία εξαίρεση, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος.
«Στη λίστα των μπουκιών μου έχουν μπει εκατοντάδες παράξενες γεύσεις. Έντομα στην Ταϊλάνδη και σκορπιοί, μεταξοσκώληκες, γρύλοι και ακρίδες στην Κένυα» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Σταύρος Βασιλειάδης. Περιγράφοντας μία γεύση που του έμεινε αξέχαστη, εξαιτίας της προεργασίας παρασκευής της…
«Τις μεγάλες ταραντούλες των δέντρων, αφού τις πιάσουν, δένουν τα πόδια τους πίσω στο σώμα για να φαίνεται η κοιλιά τους και τις τρυπούν με βελόνα για να φύγει το δηλητήριο. Στη συνέχεια βγάζουν το πίσω μέρος που έχει αβγά, τα οποία μάλιστα σπάζουν και τα κάνουν ομελέτα.
Όσο για την αράχνη, την ψήνουν στα κάρβουνα και τη βάζουν πάνω στην ομελετα…»
Ένα εκατομμύριο μπουκιές
Ο στόχος του για τις «ένα εκατομμύριο μπουκιές» είναι ακόμη μακρινός, μιας και βρίσκεται κοντά στις δυο χιλιάδες έως σήμερα. Αλλά όπως λέει ο Σταύρος Βασιλειάδης, είναι μια καλή αρχή…
Για να πετύχει το προσωπικό αυτό στοίχημα, έχει κάνει πολλές θυσίες. Κοιμήθηκε σε σπηλιές, τον κυνήγησε μια τίγρης στη ζούγκλα, έπεσε σε καταρράκτες, αποκλείστηκε σε ένα νησί και κολύμπησε με καρχαρίες.
«Στην Ευρώπη, τα ταξίδια και οι δοκιμές είναι πιο εύκολη περίπτωση. Έχω δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα. Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ελβετία, Τσεχία, Βέλγιο και πολλές ακόμη χώρες. Δεν έχουν κάτι παράξενο ή δύσκολο να τολμήσεις να δοκιμάσεις.
Στην Καραϊβική και στην Κεντρική Αμερική έχει τα πιο νόστιμα και περίεργα φρούτα. Εκεί τις μπανάνες τις βράζουν ή τις τηγανίζουν με αβοκάντο.
Στην Αργεντινή έφαγα τις πιο ωραίες μπριζόλες και στην Παταγονία το πιο νόστιμο κατσίκι, που ψηνόταν για 25 ώρες πάνω από θαμμένα ξύλα, μέσα στη στάχτη..»
Στην ερώτηση τι δεν του άρεσε και τι δεν θα ξαναέτρωγε, απαντά ότι από μικρός ήταν καλοφαγάς και ως παιδί ο αγαπημένος των γιαγιάδων, καθώς δοκίμαζε τα πάντα. Σε αντίθεση με άλλα παιδιά που συνήθως τα κυνηγούν γονείς και γιαγιάδες για να φάνε.
Ωστόσο, κατατάσσει το φίδι πολύ χαμηλά στη λίστα του, στην κατηγορία χαμηλής γευστικής απόδοσης, και λέει ότι τρώγοντάς το, η γεύση του θύμισε παγωμένο λίπος.
Εντύπωση του έκανε και η κουζίνα της Ασίας. Όπου δοκίμασε σκουλήκια και πτερύγια καρχαρία, ενώ ξετρελάθηκε στην Ταϊλάνδη με τη γεύση από τα τηγανητά χοιρινά αυτιά.
Ταξίδι στον κόσμο της μαγειρικής
Το ταξίδι του Σταύρου Βασιλειάδη στον κόσμο της μαγειρικής ξεκίνησε από μικρή ηλικία. Με πατέρα με καταγωγή από τη Σμύρνη, μητέρα Ηπειρώτισσα και Πόντιο παππού, δημιουργήθηκε ένας συνδυασμός που έφερε στη διάρκεια της ζωής του τραπέζια πάντοτε γεμάτα με πολλές γεύσεις, διαφορετική μαγειρική αντίληψη και κουλτούρα.
Αυτό ήταν που ήθελε να εμπλουτίσει και μάλιστα σε πολλαπλάσιο βαθμό
Σπούδασε χημικός μηχανικός και δούλεψε στον τομέα της πράσινης ενέργειας. Το μικρόβιο της μαγειρικής, όμως, δεν έφυγε ποτέ από μέσα του και κάποια στιγμή, ζώντας στη Νέα Υόρκη, μαγείρευε σε σπίτια για μεγαλύτερους σε ηλικία, όπου τους έφτιαχνε πίτα με συνταγές από όλο τον κόσμο. Λίγο μετά άρχισε και η μαγειρική διαδρομή, όχι μέσα από βιβλία, αλλά και με επιτόπου διαδικασία δοκιμής.
Σε κάθε πιάτο του νέου προορισμού, η δοκιμή γίνεται μπροστά στην κάμερα και ανεβάζει τα video για να μοιραστεί την εμπειρία με όσους αγαπούν τα ταξίδια, το φαγητό ή και τα δύο.
Όσο για τη προσωπική δοκιμασία του ενός εκατομμυρίου, δεν είναι καθόλου εύκολη. Καθώς δεν μετράνε οι μπουκιές από το ίδιο φαγητό, αλλά τα πιάτα.
«Αν φάω τρεις φορές μακαρόνια από το ίδιο πιάτο, δεν τις μετρώ σαν τρεις μπουκιές. Πρέπει να είναι άλλη τεχνική μαγειρέματος και άλλες πρώτες ύλες.
Σημειώνω πάντα τι τρώω και στην επιστροφή στο σπίτι μου προσπαθώ να το φτιάξω, αν βέβαια μπορώ να βρω τα υλικά. Για παράδειγμα, αράχνες δεν βρίσκεις παντού…»
Ο νομαδικός σεφ από την Δράμα επιμένει ότι αποτελεί σταθερή αξία το φαγητό της μαμάς και τα Σμυρνέικα σουτζουκάκια της γιαγιάς του. Με τα οποία μάλιστα, κάνοντας μικρές τροποποιήσεις στη συνταγή, κέρδισε σε ένα διαγωνισμό μαγειρικής στην Αμερική την πρώτη θέση.