Το «μικρόβιο» της υποκριτικής και των Ποντιακών χορών μπήκε μέσα του όταν ήταν ακόμη παιδί. Και είχε την τύχη να βρεθεί δίπλα σε δασκάλους που αγαπούν το θέατρο και τον πολιτισμό.
Γιάννης Σιδηρόπουλος: Είμαι Πόντιος – Επορεί να κρύφκεται αϊκον πράμαν;
Γιάννης Σιδηρόπουλος
Οι φωτισμένοι αυτοί εκπαιδευτικοί διέκριναν το ταλέντο του, τον ενθάρρυναν, τον βοήθησαν να ανακαλύψει τις δυνατότητες του και να ανοίξει τα φτερά του. Έτσι από την Καστανούσσα και το Νεοχώρι του νομού Σερρών κατάφερε να κερδίσει υποτροφία σε δραματική σχολή και να βρεθεί στην Αθήνα.
Όπου παίζει σε θεατρικές παραστάσεις, ενώ με την γοητευτική φωνή του κάνει μεταγλωττίσεις σε τηλεοπτικά παιδικά προγράμματα. Παράλληλα διδάσκει Ποντιακούς χορούς με πάθος, αφού όπως λέει, όταν χορεύει θυμάται τις ιστορίες που έχει ακούσει και νιώθει ανατριχίλα και υπερηφάνεια…
Η συνέντευξη
- Από που κατάγεσαι;
Κατάγομαι από 2 χωριά το Σερρών την Καστανούσσα και το Νεοχώρι, αλλά μεγάλωσα στο πρώτο!
- Πόντιος;
Επορεί να κρύφκεται αϊκον πράμαν;
- Πώς μπήκε ο χορός στην ζωή σου; Από πότε θυμάσαι τον εαυτό σου να χορεύεις Ποντιακά;
Αυτό που θυμάμαι είναι ότι μαζεύτηκαν κάποιες μητέρες, έτσι ώστε να γίνει μια επανεκκίνηση του Πολιτιστικού Συλλόγου Καστανουσας. Και ξεκίνησε αυτό το όμορφο ταξίδι περίπου στα 5 με 6 όταν ήμουν, με χοροδιδάσκαλο τον κ. Γεωργιο Ηλιαδη. Ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε εμένα και τον ευχαριστώ πολύ για την εκμάθηση και διάδοση των χορών. Αλλά το κυριότερο ήταν ο τρόπος και το ήθο,ς για να δώσεις κίνητρο σε ένα παιδί να αγαπήσει όλο αυτό!
- Λένε ότι οι Ποντιακοί χοροί δεν είναι απλά θέμα τεχνικής αλλά ψυχής. Πώς νιώθεις όταν χορεύεις Ποντιακά;
Πιστεύω πως δεν είναι σίγουρα θέμα τεχνικής, αλλά ο χαρακτήρας και η στάση που έχεις απέναντι στην παράδοση μας. Διότι είναι τόσο μεγάλη η ιστορία του Πόντου, που κάθε φορά που χορεύω θυμάμαι κάτι από αυτά που έχω ακούσει και το μόνο που νιώθω είναι Ανατριχίλα και Υπερηφάνεια.
- Τι σημαίνει για σένα η διάδοση των ποντιακών χορών;
Είναι ευτυχία να βλέπεις όλο αυτό να συνεχίζεται!!
- Σε τι ηλικία έφυγες από τις Σέρρες;
Μερικούς μήνες μετά την αποφοίτηση του Λυκείου
- Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την υποκριτική;
Όταν ήμουν στο Δημοτικό, τότε είχε μπει το ολοήμερο, όπου μόλις σχολούσαμε παραμέναμε στο σχολείο για να κάνουμε τα μαθήματα της επόμενης μέρας και τα λοιπά. Τότε είχε έρθει η κυρία Βέλη Βισβαρδης, που μας έκανε θεατρικό παιχνίδι, το οποίο τώρα αντιλαμβάνομαι – τότε δεν καταλάβαινα.
Τότε ξεκίνησε αυτί το μικρόβιο με κάποιες παραστάσεις που ανέβηκαν στο σχολείο και συνεχίστηκε μέχρι που μου έκανε προετοιμασία για να δώσω τις πρώτες μου εξετάσεις σε σχολές! Και ξεκίνησα με υποτροφία σε μία ιδιωτική…
- Γιατί επέλεξες να κατέβεις στην Αθήνα; Πιστεύεις ότι η απόφαση αυτή είναι μονόδρομος για όποιον θέλει να ασχοληθεί με τον χώρο;
Δεν είναι μονόδρομος, αλλά οι επιλογές του καθενός. Όμως τώρα τελευταία είχα μία συζήτηση όπου με έκανε να αλλάξω γνώμη και να πιστεύω ότι είναι σε ένα μεγάλο ποσοστό. Διότι αυτό επηρεάζεται από την αντιμετώπιση που υπάρχει στο θέατρο από το κοινό! Στην Αθήνα πηγαίνουν στο θέατρο…
- Πόσο εύκολο είναι για έναν νέο από την επαρχία να μπει στον χώρο και να διακριθεί;
Τίποτα δεν είναι εύκολο και τίποτα δεν είναι δύσκολο. Το θέμα είναι ο καθένας που βάζει τον δικό του πήχη. Η προσπάθεια μέτρια όμως.
- Τι κάνεις επαγγελματικά αυτήν την περίοδο;
Αυτήν την στιγμή κάνω μεταγλωττίσεις σε μία ταινία και για ένα παιδικό στο STAR. Αλλά ταυτόχρονα είμαι στο θέατρο από κοινού με την Ποντιακή παράσταση «Έργατα και δουλείας», σε σκηνοθεσία της Ελένης Γερασιμίδου. Στην οποία παίζουν: Αντώνης Ξένος, Αγγελική Ξένου, Στέφανος Καλλιανίδης και ο Δαμιανός Νικολαΐδης.
- Σου λείπουν οι Σέρρες; Εννοώ ο τόπος καταγωγής σου; Τι σου λείπει πιο πολύ;
Τρομερό τοπίο είναι η αλήθεια. Ζούσα ανάμεσα σε δύο λίμνες και δύο βουνά. Μου λείπουν λίγο, αλλά έχω κάποιους στόχους. Περισσότερο μου λείπουν κάποια πρόσωπα που αγαπάω πολύ.
- Καταφέρνεις να πηγαίνεις όσο συχνά θέλεις;
Όποτε βρίσκω χρόνο είναι στα βασικά πλάνα μέχρι στιγμής…
- Θα επέστρεφες ποτέ να ζήσεις μόνιμα εκεί;
Αυτή τη στιγμή λέω πως δεν υπάρχει περίπτωση, αλλά ποτέ δεν ξέρεις…
- Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;
Παράξενη ερώτηση! Θέλω να κάνω κάποια ταξίδια μόλις μπορέσω, για να γνωρίσω άλλα ήθη και έθιμα.