Καθημερινά συναντώ στον δρόμο συμπατριώτες που μου απευθύνονται στην Ποντιακή διάλεκτο και βεβαίως αναφέροντας το συνηθισμένο «Εξέρτς’ ντο σκυρός Πόντιος είμαι εγώ;».
- Κάνουν παρατηρήσεις και υποδείξεις, λέγοντας το χαριτωμένο «Τρέξτε-τρέξτε όσο μπορείτε».
- Και λες εσύ από μέσα σου: «Εμείς να τρέξουμε, αλλά όλοι να δοξαστούμε».
Ε λοιπόν αγαπητοί μου αυτά δεν σημαίνουν απολύτως τίποτε, ως προς το αν είσαι Πόντιος. Επειδή δηλαδή έχεις καταγωγή από τον Πόντο και το όνομα σου καταλήγει σε -ίδης…
Σκυρός Πόντιος σημαίνει…
Να συμμετέχεις στον αγώνα για τη διατήρηση της Ποντιακής παράδοσης (ήθη – έθιμα κλπ) με οποιονδήποτε τρόπο και ανάλογα με τις δυνατότητές σου, όπως:
- Να είσαι μέλος ενός Σωματείου.
- Να συμμετέχεις στα διοικητικά συμβούλια.
- Να ενισχύσεις οικονομικά.
- Να παρευρίσκεσαι σε εκδηλώσεις.
- Να αφιερώνεις χρόνο για τα κοινά.
- Να τιμάς τους προγόνους σου με την παρουσία σου στις εκδηλώσεις μνήμης.
- Να πηγαίνεις τα παιδιά σου στον Σύλλογο ώστε να γίνουν κοινωνοί των ηθών και εθίμων,. Αισθανόμενος την ύπαρξη της μεγάλης Ποντιακής οικογένειας του Συλλόγου.
Προϋπόθεση για τη σωστή υπηρέτηση στο χώρο, είναι να έχουμε στο μυαλό μας το «ΕΜΕΙΣ» και όχι το «ΕΓΩ»
Πάντα όντας στις θέσεις που μας χρειάζονται και όχι στις θέσεις αξιωμάτων που χρειαζόμαστε. Το ζητούμενο είναι η προσφορά του καθενός και όχι το να «πάρει» από την ενασχόλησή του…
Να είμαστε άνθρωποι της παράδοσης και όχι του «παρά» και της «-δόσης»
Καλά είναι βεβαίως το ποδόσφαιρο, τα σουβλάκια και τα καλαμπούρια. Aλλά να είμαστε και όλοι κοντά στους Ποντιακούς Συλλόγους. Οι οποίοι είναι βεβαίως και οι μοναδικοί φορείς διατήρησης και μεταλαμπάδευσης στις επόμενες γενιές της παράδοσης. Δηλαδή της ανθρωπιάς και του πολιτισμού μας.
Χρειάζεται σεβασμός προς τους προγόνους μας, ευθύνη για το μέλλον των παιδιών μας και της παράδοσης. Χρειάζονται πράξεις, όχι λόγια…
Άλλωστε η παράδοση έχει την ανάγκη της διατήρησης και εμείς την έχουμε ανάγκη για να έχουμε μέλλον, να έχουμε την ταυτότητά μας.
Να είμαστε όλοι μαζί
Εάν είμαστε όλοι μαζί θα μπορέσουμε ευκολότερα και γρηγορότερα να πετύχουμε τους στόχους μας. Όπως π.χ. τη διατήρηση της παράδοσης και την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας. Που σκοπό έχει τη δικαίωση για αυτούς που σφαγιάστηκαν, για αυτούς που υπέφεραν, γι αυτούς που ξεριζώθηκαν, γι αυτούς που έμειναν εκεί (κάτω από την Τούρκικη μπότα).
Βεβαίως και για να μην ξανασυμβεί τέτοιο γεγονός στην ανθρωπότητα…
Του Χαράλαμπου Καπουρτίδη