Ο εθνομάρτυρας που πλήρωσε με τη ζωή του, την αγάπη του για την Ελλάδα. Τόλμησε να συγκρουστεί με τον τουρκικό εθνικισμό, κρατώντας με την πένα του ζεστή, στις καρδιές των Ελλήνων, την αγάπη για την πατρίδα.
Η ζωή και το μαρτυρικό τέλος του Νίκου Καπετανίδη
Ο Νίκος Καπετανίδης αποτελεί σύμβολο για τον Ποντιακό Ελληνισμό. Αλλά και πρότυπο για κάθε δημοσιογράφο που υπηρετεί την ελευθεροτυπία και την αλήθεια.
Βιογραφία
Ο Νίκος Καπετανίδης γεννήθηκε στην Ριζούντα της Τραπεζούντας, το 1889. Σπούδασε σε ένα από τα σημαντικότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα του Πόντου, στο περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας, από το οποίο αποφοίτησε το 1905. Αρχικά εργάστηκε στην τράπεζα των αδερφών Φωστηρόπουλων, ενώ ταυτόχρονα ασχολούνταν και με τη μεγάλη του αγάπη, τη δημοσιογραφία. Όπου μάλιστα, πολύ γρήγορα εξελίχθηκε σε πολύ ενεργό μέλος του τοπικού τύπου.
Την περίοδο 1910-1911 συνεργάστηκε με τον Φίλωνα Κτενίδη, ο οποίος εξέδιδε το δεκαπενθήμερο περιοδικό «Επιθεώρηση», που κυκλοφόρησε συνολικά σε 24 τεύχη, με τα 6 τελευταία υπό τη διεύθυνση του Νίκου Καπετανίδη, λόγω αποχώρησης του Κτενίδη για σπουδές.
Στη συνέχεια δημοσίευσε κείμενά του και στην εφημερίδα «Ο Φάρος της Ανατολής» και στην «Ηχώ του Πόντου». Το 1917 προχώρησε στην έκδοση της εφημερίδας «Σάλπιγξ», η οποία κυκλοφόρησε κατά τη διάρκεια της Ρωσικής κατοχής.
Εφημερίδα ΕΠΟΧΗ
Όταν υποχώρησε η Ρωσία και επέστρεψαν οι Τούρκοι, τον Οκτώβριο του 1918, ο Νίκος Καπετανίδης δημιούργησε την εφημερίδα «Εποχή». Μέσω των άρθρων του στην εφημερίδα δεν δίστασε να μιλήσει ανοιχτά και χωρίς φόβο για τις βιαιότητες των Τούρκων κατά των Ελλήνων του Πόντου. Με αποτέλεσμα να θέσει σε μεγάλο κίνδυνο τη ζωή του.
Στα γραφεία της εφημερίδας τον επισκέφτηκε η «ύαινα του Πόντου» ο Τοπάλ Οσμάν, προκειμένου να του κάνει συστάσεις, να τρομοκρατήσει τον Καπετανίδη. Κάτι όμως που δεν το πέτυχε, καθώς ο ατρόμητος δημοσιογράφος δεν πτοήθηκε από τις έμμεσες και άμεσες απειλές του και εξακολουθούσε να γράφει με το ίδιο σθένος.
Η σύλληψη και το δικαστήριο
Ο Νίκος Καπετανίδης με την ακαταμάχητη αγωνιστικότητα του προκάλεσε την μήνη των Τούρκων εθνικιστών. Με αποτέλεσμα να συλληφθεί τον Μάρτιο του 1921 και να φυλακιστεί πρώτα στη Τραπεζούντα και αμέσως μετά στην Αμάσεια του Πόντου.
Οδηγήθηκε σε δίκη – παρωδία, στα Ανεξάρτητα Δικαστήρια που είχαν στηθεί στην Αμάσεια. Τελικά, την 21η Σεπτεμβρίου 1921, μαζί με άλλους 68 επιφανείς Έλληνες του Πόντου απαγχονίστηκε, μετά από απόφαση των Κεμαλικών Δικαστηρίων της «Ανεξαρτησίας».
Φέτος συμπληρώνονται 101 χρόνια από τον ηρωικό θάνατο του Τραπεζούντιου δημοσιογράφου και εκδότη Νίκου Καπετανίδη.
Ορισμένα γεγονότα σφράγισαν τις τελευταίες του μέρες, όπως περιγράφονται από μαρτυρίες ατόμων που κατάφεραν να γλιτώσουν από τη μανία των Τούρκων:
- Λίγο πριν φτάσει η σειρά του για την κρεμάλα, είδε μια ομάδα συμπατριωτών του να περπατά αγέρωχα προς τον θάνατο. Τότε ο ίδιος αναφώνησε: «Τι κρίμα να χάνω αυτή την Εθνική πανήγυρη».
- Την ώρα της απολογίας του στον Κεμαλικό δικαστή, κατηγορήθηκε από την έδρα ότι κατεργαζόταν σχέδια αυτονόμησης του Πόντου. Ο ίδιος απαντώντας τόνισε ότι ο δικαστής κάνει λάθος και ότι αυτό δεν ισχύει. Προς στιγμήν ο δικαστής χάρηκε, καθώς νόμισε ότι ο Καπετανίδης θα προχωρούσε σε δήλωση μετάνοιάς για να γλιτώσει…
Με στεντόρεια φωνή ανέκραξε ότι δεν επιθυμεί την αυτονόμηση του Πόντου, αλλά την Ένωση του Πόντου με την Ελλάδα!
- Τέλος στην αγχόνη, ο Νίκος Καπετανίδης, δεν δέχτηκε την κουκούλα και στην τελευταία του επιθυμία δήλωσε ότι θέλει να πει κάτι. Η δήλωση του ήταν: «Ζήτω η Ελλάς».
Ο εθνομάρτυρας του Πόντου
Ο Νίκος Καπετανίδης είχε μόλις παντρευτεί την Αγλαΐα Μεταξά, με την οποία δεν πρόλαβαν να αποκτήσουν παιδιά. Η σορός του πετάχτηκε από τους Τούρκους σε κάποια άγνωστη περιοχή, για να μην αποτελεί ο χώρος ταφής του, τόπος προσκυνήματος των Ορθοδόξων.
Καθ’ όλη την διάρκεια της φυλάκισης του έστελνε γράμματα παρηγοριάς στην οικογένεια του, ενώ στο κελί του εμψύχωνε τους συγκρατούμενος του πριν την αγχόνη. Δίκαια ο Καπετανίδης θεωρείται ο Εθνομάρτυρας του Πόντου. Ο μαχητής της ελευθεροτυπίας, η σεπτή μορφή της ελευθερίας του Πόντου και της εθνικής αυτοδιάθεσης.
Φυσικά γνώριζε πως κρατώντας αυτή τη στάση, ο θάνατος ήταν βέβαιος
Ο Νίκος Καπετανίδης μόλις 32 ετών κι όμως πρόλαβε με την πένα του να βάλει το δικό του στίγμα στον Ποντιακό αγώνα. Πάλεψε μέχρι το τέλος, για τις απόψεις και τις ιδέες του. Ήταν ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά και από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του Πόντου.