Η μεγαλύτερη Θεομητορική γιορτή είναι αυτή του Δεκαπενταύγουστου, κατά την οποία τιμάται η Κοίμηση της Θεοτόκου. Είναι η ημέρα κατά την οποία η Υπεραγία Θεοτόκος κλείνει τον επί της γης κύκλο της ζωής.
Στις 15 Αυγούστου τιμούμε την Κοίμηση και μετάσταση
της Υπεραγίας Θεοτόκου
Υπεραγία Θεοτόκος
Η Υπεραγία Θεοτόκος πέρασε από τα γήινα με τις θλίψεις και τις δυσκολίες, στην άφατο αιώνια ζωή και αγαλλίαση. Επιτέλεσε με άριστο τρόπο την επί της γης αποστολή Της.
«Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε δι ης κατέβη ο Θεός∙ χαίρε, γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν»
Η Υπεραγία Θεοτόκος έγινε η νέα Εύα, που γέννησε τον Λόγο του Θεού και λυτρωτή του κόσμου. Κύησε επί εννεάμηνο τον Σωτήρα Χριστό. Δάνεισε τα πάναγνα αίματά Της για να σαρκωθεί ο δημιουργός του κόσμου και του ανθρώπου. Με το γάλα της έθρεψε και μεγάλωσε τον Θεάνθρωπο Κύριο.
Τον σωματικό θάνατο της Θεομήτορος γιορτάζομε τον Δεκαπενταύγουστο, την Κοίμηση Της. Δηλαδή το πέρασμα από την πρόσκαιρη ζωή εις την αιώνιο Ζωή. Για αυτό οι πιστοί Χριστιανοί την ημέρα αυτή με χαρά πανηγυρίζουν.
Η γλυκιά Παναγιά και η ακαταίσχυντος Δύναμις
Η Κοίμηση
Η Παναγία πληροφορήθηκε από Άγγελο τρεις ημέρες πριν για την Κοίμηση Της. Πήγε στο όρος Ελαιών και προσευχήθηκε προς τον υιό της και Θεό Της. Μοίρασε τα ελάχιστα αντικείμενά Της σε χήρες γειτόνισσες. Ξάπλωσε στο κρεβάτι και κοιμήθηκε.
Οι Απόστολοι βρίσκονταν στα πέρατα της γης κηρύσσοντες τον λόγο του Θεού. Η θεία πρόνοια φρόντισε να αρπαγούν «εν νεφέλαις» και να είναι παρόντες στην Κοίμηση Της. Όλοι οι Απόστολοι, πλην ενός. Του Θωμά.
Σε όλα τα πρόσωπα διακρίνεται η θλίψη, ανάμικτη όμως με τη γλυκιά ελπίδα. Είναι η «χαρμολύπη», το «χαροποιὸν πένθος», γνώρισμα των πιστών που ζουν με την προσμονή της ανάστασης.
Τούτο βλέπουμε και στα τροπάρια της γιορτής, που άλλοτε τονίζουν τον τρόμο και το δέος των Αποστόλων. Τους οποίους παρουσιάζουν να δακρύζουν και άλλοτε τονίζουν τη χαρά τους, που την εκδηλώνουν με ψαλμούς και ύμνους.
Κατά τη μεταφορά του λειψάνου της, προς τη Γεσθημανή, φανατικοί Ιουδαίοι αποπειράθηκαν να ανατρέψουν το νεκροκρέβατό της, αλλά τυφλώθηκαν. Μόνο ένας από αυτούς κατόρθωσε να το ακουμπήσει, αλλά μια αόρατη ρομφαία του έκοψε τα χέρια.
Η Μετάσταση της Παναγίας
Ο Θωμάς έφθασε μετά από τρεις ημέρες και πήγε να προσκυνήσει τον τάφο της. Μετά από παράκληση του ανοίγουν οι υπόλοιποι Απόστολοι τον τάφο και δεν βρίσκουν το θεοδόξαστο εκείνο σώμα. Βλέπουν όμως την Θεοτόκο να ανεβαίνει στους ουρανούς και να παραδίδει στον Απόστολο Θωμά την «Τιμία και Αγία Της Ζώνη» ως τεκμήριο της μεταστάσεώς Της.
Κάτι αντίστοιχο που είχε γίνει και με την ψηλάφηση του Κυρίου από τον ίδιο Απόστολο.
Η οικονομία του Θεού ήταν να γίνει ο Θωμάς αφορμή να διαπιστωθεί η μετάσταση της Παναγίας εις τους ουρανούς, δηλαδή ότι την πήρε κοντά του ο Υιός της και Θεός της (μας) με το άχραντό της σώμα.
Αναλυτικότερα, η Παναγία κοιμήθηκε, χωρίστηκε η ψυχή της από το σώμα. Όμως, μετά την ανέστησε ο Χριστός, ενώνοντας ψυχή και σώμα και μετέστη, δηλαδή αναλήφθηκε στα ουράνια.
Πάσχα του καλοκαιριού
Σε πολλές περιοχές της χώρας την παραμονή της γιορτής στολίζουν τον «Επιτάφιο της Παναγίας» και τον περιφέρουν, όπως τον επιτάφιο της Μεγάλης Παρασκευής.
Η Κοίμηση της Θεοτόκου γιορτάζεται με ιδιαίτερη λαμπρότητα στην πατρίδα μας και για αυτό ονομάζεται και «Πάσχα του καλοκαιριού».
Ο Ελληνικός Λαός πολλές φορές είδε την Παναγία να τον εμψυχώνει και να ευλογεί τις προσπάθειές του για την υπεράσπιση της πατρίδας, της Ελευθερίας και της Ορθοδοξίας. Και τώρα στις δύσκολες τούτες στιγμές, μας προστατεύει από τα χειρότερα και μεσιτεύει προς τον Υιό της και Θεό της (μας) για να μας ελεήσει.
Διαβάστε επίσης: Σαρακοστή της Παναγίας
Μυργιώτης Παναγιώτης