Μετά το «Κόκκινο Ποτάμι» που αναμένεται να επιστρέψει με νέα επεισόδια, η θρυλική «Λωξάντρα» βγαίνει από το συρτάρι μετά από 43 χρόνια! Το μυθιστόρημα της Μαρίας Ιορδανίδου που μεταδόθηκε στη τηλεόραση το 1980, από την τότε ΕΡΤ.
Ουκ ολίγες οι επαναφορές αγαπημένων τηλεοπτικών σειρών
Αναβίωση της Λωξάντρας
Οι προετοιμασίες για το στήσιμο των προγραμμάτων της προσεχούς τηλεοπτικής σεζόν, έχουν ήδη ξεκινήσει. Τα κανάλια είναι έτοιμα να αγωνιστούν στο παιχνίδι της τηλεθέασης, με τη μυθοπλασία όπως φαίνεται, να κυριαρχεί…
Μετά το «Νησί» και το «Κόκκινο Ποτάμι» που αναμένεται να επιστρέψουν για να αφηγηθούν τη συνέχεια της ιστορίας τους, άλλη μία σειρά βγαίνει από το συρτάρι μετά από 43 χρόνια. Όχι όμως για να δώσει συνέχεια, αλλά για να γυριστεί εκ νέου.
Πρόκειται για μία από τις παλαιότερες σειρές που διασώζονται στο αρχείο της ΕΡΤ και μία από τις τελευταίες ασπρόμαυρες
Ο λόγος για τη θρυλική «Λωξάντρα» που βασίζεται στο μυθιστόρημα της Μαρίας Ιορδανίδου και μεταδόθηκε το 1980 στην τότε ΕΡΤ. Με την Μπέτυ Βαλάση στον ομώνυμο πρωταγωνιστικό ρόλο και σε μουσική της Ελένης Καραΐνδρου.
Το σενάριο της «Λωξάντρας» ανασύρεται τώρα για να γυριστεί και πάλι, σε μια κινηματογραφικά σύγχρονη και έγχρωμη βερσιόν.
Το σχέδιο αναβίωσης της «Λωξάντρας» αποτελεί ένα από τα νέα projects της εταιρείας παραγωγής του Γιάννη Καραγιάννη. Η οποία υπογράφει τις δύο μεγάλες επιτυχίες της φετινής τηλεοπτικής σεζόν, τις «Άγριες μέλισσες» και τον «Σασμό».
Η Λωξάντρα είναι τηλεοπτική σειρά που γυρίστηκε και προβλήθηκε από τις 19 Ιανουαρίου έως τις 16 Αυγούστου 1980, από την ΕΡΤ. Συνολικά προβλήθηκαν 30 επεισόδια.
Ήταν από τις τελευταίες ασπρόμαυρες σειρές των πρώτων ετών της έγχρωμης ΕΡΤ. Παράλληλα, είναι από τις παλαιότερες σειρές που διασώζονται στο Αρχείο της ΕΡΤ.
Αναμένουμε λοιπόν να επιστρέψει η «Λωξάντρα», έτσι ώστε μέσα από την αναβίωση της, οι μεγαλύτεροι και οι μικρότεροι τηλεθεατές να απολαύσουν μια από τις πιο αγαπημένες σειρές, στην ιστορία της Ελληνικής τηλεόρασης.
Βιογραφία – Μυθιστόρημα
Όπως προαναφέρθηκε, η ιστορία της Λωξάντρας είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Μαρίας Ιορδανίδου, το οποίο έγραψε το 1963, όταν ήταν ήδη εξήντα έξι χρόνων. Επειδή όπως έλεγε… «Δεν ήθελε αυτά τα λίγα πράγματα που ήξερε, να τα πάρει μαζί της»
Η Λωξάντρα δεν είναι απλώς βιογραφία, ούτε απλώς μυθιστόρημα. Στο συναρπαστικό αυτό κείμενο, οι πραγματικοί και οι φανταστικοί χαρακτήρες συγχωνεύονται, για να αναπλάσουν την εικόνα της Κωνσταντινούπολης, πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Λωξάντρα είναι η ιστορία της γιαγιάς της. Η ιστορία της Πολίτισσας Λωξάντρας, από τον γάμο της έως τα γεράματά της…
Η Λωξάντρα παντρεύτηκε με προξενιό σχετικά μεγάλη, 30 χρονών, τον καλοσυνάτο Δημητρό, ο οποίος είναι χήρος και έχει τέσσερα παιδιά. Στήνοντας το καινούργιο της σπιτικό στο Μακρυχώρι, ένα προάστιο κοντά στον Γαλατά, ανέλαβε το μεγάλωμα των παιδιών του.
Η Λωξάντρα μπαίνει δυναμικά στην οικογένεια! Με την ευρύχωρη καρδιά της, τις συνταγές και τα γενναιόδωρα φαγητά της, κερδίζει τα παιδιά και παίρνει τη θέση της μάνας τους. Επιπλέον με κόπους κάνει ακόμα δυο παιδιά με τον άντρα της, για να ολοκληρώσει την ευτυχία της.
Ο χαρακτήρας της Λωξάντρας υπερκαλύπτει τα πάντα, καθώς η ίδια είναι όχι μόνο σωματικά θεωρητική, αλλά και από ιδιοσυγκρασία πανταχού παρούσα. Αγαπά και αγαπιέται, ελέγχει πολλά από τα συμβάντα της οικογένειας, ζει στη κουζίνα της, κάνει τραπέζια και προσεύχεται. Ανησυχεί, γρηγορεί και τρέχει όπου ο νους της της υποβάλλει…
Μαρία Ιορδανίδου
Η ιστορία της Λωξάντρας ξεδιπλώνει την ιστορία ολόκληρου του «κόσμου» της Πόλης. Μέσα από τα γεγονότα που τον σημάδεψαν πριν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέσα από αυτή την ιστορία, η Μαρία Ιορδανίδου θέλησε ξαναζωντανέψει μια ολόκληρη εποχή.
H συγγραφέας της Λωξάντρας που την αγάπησε το πανελλήνιο, γεννήθηκε στη Kωνσταντινούπολη το 1897, από μητέρα Πολίτισσα (Eυφροσύνη Mάγκου) και από πατέρα Yδραίο (Nικολάκης Kριεζής).
Η Μαρία Ιορδανίδου είχε αναφερθεί στο πως έγραψε τη Λωξάντρα:
«Λοιπόν εγώ ποτέ μου δεν αποφασίζω να γράψω βιβλίο και κάθε φορά που τελειώνω ένα βιβλίο, μάλλον αποφασίζω να μη γράψω ποτέ μου πια. Περνά κάμποσος καιρός, μαζεύονται κάμποσες αφορμές και το βιβλίο έρχεται μόνο του και γράφεται μόνο του.
Και το γράφω συνήθως τη νύχτα, όταν έχω αυπνία, συλλογίζομαι. Τη χαίρομαι την αυπνία μου εγώ! Δεν παίρνω ποτέ χάπια για να κοιμηθώ και μπορεί μια νύχτα ολόκληρη να κάθομαι και να σκέπτομαι. Πρωί πρωί σηκώνομαι απάνω, κάθομαι και γράφω κατευθείαν.
Άλλες φορές κεντώ. Να! Τούτο το τραπεζομάντηλο το κέντησα. Εδώ απάνω γράφτηκε η Λωξάντρα. Εγώ ποτέ δεν ήξερα να κεντώ, όταν κάθισα στο σπίτι, πήρα καμπάδες και πράματα, κι άρχισα να κεντώ. Ορίστε!
Κεντούσα κι ο νους μου πήγαινε στα παλιά. Θυμήθηκα τη γιαγιά μου, τα ωραία χρόνια της Πόλης, εκεί χάμου και κεντώντας τα, τα γλένταγα! Κι έτσι έζησα μια ολόκληρη εποχή.
Αυτό βάσταξε πολύ καιρό κι όταν τέλειωσε το τραπεζομάντηλο, ‘κει κοντά ήτανε που τελείωσε η Λωξάντρα. Δηλαδή έφτασε το 1914, που ήτανε το τέλος μιας ολόκληρης εποχής.
Κι ύστερα απ’ αυτό, κάθισα κι έγραψα μια χαρά τη Λωξάντρα! Την είχα έτοιμη…».