Η Χρύσα Παπά μεταμορφώνεται σε πλήθος ανδρικών και γυναικείων ρόλων, στο θεατρικό έργο «Σέρρα, η ψυχή του Πόντου». Ξετυλίγοντας τη τοιχογραφία του Ποντιακού Ελληνισμού από το 1910 έως το 1962, στη Τουρκία και στη Σοβιετική Ένωση.
Η γνωστή ηθοποιός μιλάει για τη θεατρική παράσταση «Σέρρα, η ψυχή του Πόντου»
Συνέντευξη – Χρύσα Παπά
Η Σέρρα ή αλλιώς Πυρρίχιος χορός είναι ο σπουδαιότερος, πολεμικός, Ποντιακός χορός. Και στο έργο, που έχει τη μορφή μονολόγου, η αίγλη του καταγράφεται με πολύ ιδιαίτερο τρόπο από τον συγγραφέα. Η Χρύσα Παπά, στη παρακάτω συνέντευξη, μας μεταφέρει τη μεγάλη συγκίνησή της για αυτό το έργο και την ενσάρκωση των πολλών ρόλων του.
- Υποδύεστε πολλούς ανδρικούς και γυναικείους ρόλους σε διαδοχικές μεταμορφώσεις. Αυτό είναι εύκολο ή δύσκολο;
Είναι δύσκολο, αλλά έχουμε δουλέψει πολύ εντατικά με τον σκηνοθέτη μας και έχουν προκύψει όμορφα πράγματα. Όλες οι μεταμορφώσεις γίνονται επί σκηνής. Δεν φεύγω καθόλου από τη σκηνή. Το έργο έχει τη μορφή μονολόγου.
- Τι μελετήσατε, τι διαβάσατε για τη μεταφορά αυτής της ιστορίας στη σκηνή;
Διάβασα πολλά πράγματα τους τρεις μήνες των προβών, αλλά έχω και βιωματικές γνώσεις, καθώς είμαι Πόντια από την πλευρά του πατέρα μου. Είμαι μεγαλωμένη ως 100% Πόντια. Καταλαβαίνω καλά την Ποντιακή γλώσσα. Έχω μεγαλώσει με αυτά τα ακούσματα. Η ιστορία και η παράδοση των Ποντίων είναι μέσα στο DNA μου. Και διαβάζω γι αυτούς σε όλη μου τη ζωή, από μικρό παιδί. Χορεύω και Ποντιακούς χορούς στην παράσταση.
Η Σέρρα, που είναι αντρικός χορός έχει πάρα πολλά βήματα. Αλλά μαζί με τον σκηνοθέτη μελετήσαμε πολύ το ιστορικό κομμάτι της εποχής και μετά προσπαθήσαμε να εντάξουμε στην ιστορία και τους ήρωες που υποδύομαι.
- Εσάς τι σας συγκινεί ιδιαίτερα σε αυτήν την ιστορία;
Με συνταράσσει το γεγονός πως αυτοί οι άνθρωποι που ύστερα από όλα τα δεινά που πέρασαν, κατάφεραν να επιβιώσουν. Στο τέλος του έργου όλοι οι ήρωες εκπέμπουν μια αισιοδοξία. Καθώς κατάφεραν να ζήσουν ύστερα από πολλά βασανιστήρια που πέρασαν. Και το συμπέρασμα είναι πως όλοι οι άνθρωποι είναι το ίδιο ανεξαρτήτως φυλής. Το έργο αυτό είναι πανανθρώπινο.
- Υπάρχουν σημεία από την παράσταση με τα οποία ταυτίζεστε;
Ναι βέβαια. Ταυτίζομαι με την σκέψη ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι. Και στη παράσταση υπάρχουν κάποιες στιγμές που με συγκινούν βαθιά. Όταν η κόρη συναντιέται με τον πατέρα της μετά από 19 χρόνια, κάνω προσπάθεια ως ηθοποιός να μη βυθιστώ σε αυτό, αλλά να παίξω όπως πρέπει.
Και άλλη μια πολύ συγκλονιστική στιγμή της παράστασης είναι όταν η μητέρα της ηρωίδας περιγράφει τα βασανιστήρια από τους Τούρκους. Είναι δύσκολο, αν σκεφτεί κανείς πως όλα αυτά κάποιοι τα έχουν βιώσει, ενώ εμείς στο σήμερα απλώς μπορούμε να τα φανταστούμε με φίλτρα. Και σε πολλά η φαντασία μας δεν φτάνει ευτυχώς.
Σέρρα – Πολεμικός Χορός
- Τι συμβολίζει ο τίτλος «Σέρρα», που σημαίνει τον χαρακτηριστικό πολεμικό χορό των Ποντίων;
Η Σέρρα συμβολίζει τη ζωή, αλλά και τον πόλεμο, με την έννοια της προσπάθειάς του να ζήσει, όχι να σκοτώσει. Την επιθυμία της επιβίωσης, ότι αγωνιζόμαστε για να ζήσουμε. Και επειδή σε αυτόν τον χορό οι χορευτές πέφτουν κάτω και ξανασηκώνονται, συμβολίζει τη πτώση του ανθρώπου και το ξανασήκωμα.
- Από τη μια βρίσκεται ο πόλεμος και από την άλλη ο έρωτας;
Ναι ακριβώς. Και αυτά πλέκονται μεταξύ τους ακόμα κι όταν χάνονται οι άνθρωποι με τους πολέμους και τις εξορίες. Και ο έρωτας υπάρχει πάντα και παντού, σε οποιαδήποτε κατάσταση. Το έργο δείχνει πως ζούσαν τότε οι άνθρωποι με τον έρωτα παράλληλα.
- Αυτοί οι άνθρωποι πέρασαν τεράστιες δυσκολίες. Με ποιους τρόπους τις ξεπέρασαν;
Με πίστη μόνο. Αλλά πολλοί δεν τις ξεπέρασαν ποτέ, γιατί πολλοί άνθρωποι χάθηκαν στη διαδρομή αυτή. Οι ήρωες του έργου τις ξεπέρασαν με πίστη και τύχη. Πίστη στο Θεό και πίστη στη ζωή. Το ένστικτο της επιβίωσης, όταν κάποιος περνάει τόσα βάσανα, είναι πάρα πολύ έντονο. Και αυτό ισχύει πάντα.
- Εσείς στις δύσκολες στιγμές σας τι σκέψεις επιστρατεύετε; Πως τις ξεπερνάτε;
Αυτό το έργο και η μελέτη του μου κάνει πολύ καλό στη ζωή μου. Γιατί με βοηθάει να εστιάσω λίγο παραπάνω στα πολύ σημαντικά και να μη τρελαίνομαι με πράγματα που είναι απλά.
- Μέσα από τους ρόλους σας έχετε ζήσει πολλές ζωές. Γενικά ποιους ρόλους αγαπάτε περισσότερο; Με ποιους ρόλους παθιάζεστε;
Μια φορά έκανα κομεντί στη τηλεόραση και άλλη μια στο θέατρο. Αλλά κυρίως έχω κάνει δραματικούς ρόλους. Οι φίλοι μου λένε πως μου πάνε πολύ οι κωμικοί ρόλοι. Εγώ τα αγαπώ όλα, αλλά νομίζω πως ταιριάζω περισσότερο στους δραματικούς.