Στο στόχαστρο του αυταρχικού καθεστώτος Ερντογάν φαίνεται ότι βρίσκεται ο Ποντιακός Ελληνισμός. Με τελευταίο παράδειγμα τον πρόεδρο της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος, που απελάθηκε καταχρηστικώς από την Τουρκία.
Το εύλογο ερώτημα είναι… τι φοβούνται οι Τούρκοι;
Συλλήψεις και απελάσεις
Ο κ. Γιώργος Βαρυθυμιάδης επισκέφθηκε την γειτονική χώρα, με σκοπό να παραστεί ως εκπρόσωπος των Ποντίων στην Πατριαρχική Θεία Λειτουργία στην Παναγία Σουμελά της Τραπεζούντας. Αλλά στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης οι κρατικές αρχές τον συνέλαβαν και τον απέλασαν. Καθώς ήταν στην λίστα των ανεπιθύμητων προσώπων (personae non gratae).
Ο ίδιος θεωρεί ότι είναι ανεπιθύμητος στην χώρα, λόγω της δράσης του για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων. Πρόσφατα και άλλοι Έλληνες με καταγωγή από τον ιστορικό Πόντο δεν τους επετράπη η είσοδος, καθώς ανήκουν στον οργανωμένο Ποντιακό χώρο. Σε αυτό το σημείο, γεννάται το εύλογο ερώτημα, τι φοβούνται οι Τούρκοι;
Οι ιστορικές ευθύνες
Το τουρκικό κράτος δεν αναγνώρισε ποτέ τις σφαγές, τις λεηλασίες και τις γενοκτονίες που διέπραξε έναντι γηγενών λαών και ειδικότερα κατά των Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων. Βρίσκεται σε άρνηση και δεν επιθυμεί να αναλάβει τις βαρύτατες ιστορικές ευθύνες που φέρει ως διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας…
Που εξολόθρευσε ολόκληρες εθνότητες και Χριστιανικές μειονότητες, με απώτερο στόχο να διαφυλάξει την εδαφική συνοχή της
Οι γείτονες επενδύουν διαχρονικά σε ένα κλίμα φόβου και κατασκευάζουν έναν εξωτερικό εχθρό που επιβουλεύεται την ακεραιότητα του κράτους. Ώστε να έχουν την πρόφαση να περιορίζουν θεμελιώδεις ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα. Οι Τούρκοι ιθύνοντες τρομοκρατούνται στην ιδέα ότι είναι τόσο υπεύθυνοι όσο και η ναζιστική Γερμανία, που διέπραξε τα χειρότερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Και προσπαθούν με προπαγάνδα και αθέμιτα μέσα να γράψουν από την αρχή την ιστορία.
Στην προκειμένη περίπτωση, οι αντικειμενικές ιστορικές έρευνες αποδεικνύουν περίτρανα την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από τους Οθωμανούς Τούρκους. Μπορούμε με ασφάλεια να ισχυριστούμε ότι η Γενοκτονία ήταν κεντρικά σχεδιασμένη και εκτελέσθηκε από κρατικά όργανα και άλλες κρατικά καθοδηγούμενες ένοπλες συμμορίες.
Στις σφαγές συμμετείχε ο ίδιος ο Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ) και αυτός είναι ένας από τους λόγους που η Τουρκία αρνείται την αυταπόδεικτη αλήθεια και προσπαθεί να την αποκρύψει.
19η Μαΐου
Από το 1994, η 19η Μαΐου τιμάται ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, όταν αναγνωρίστηκε επίσημα από το Ελληνικό κοινοβούλιο. H συγκεκριμένη ημέρα επιλέχθηκε διότι το 1919,ο Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα του Πόντου για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας.
Συγκροτεί μυστική οργάνωση και υπό την καθοδήγηση Γερμανών στρατιωτικών συμβούλων του, κηρύσσει το μίσος εναντίον των Ελλήνων. Θέτοντας σε εφαρμογή οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης του Ποντιακού Ελληνισμού. Το οποίο ουσιαστικά αποτελούσε συνέχεια της ανθρωποσφαγής που ξεκίνησαν οι Νεότουρκοι μετά το 1914 κατά Αρμενίων και Ελλήνων.
Η βαρβαρότητα και η βαναυσότητα των Τούρκων, δεν μπορούσε να την φανταστεί ο ανθρώπινος νους
Βασανιστήρια και δολοφονίες
Έκλειναν τους Πόντιους μέσα στις εκκλησίες και τους έκαιγαν. Συγκέντρωναν τους διανοούμενους, τους αθλητές, τους καλύτερους και τους σκότωναν. Άλλους εγκλώβιζαν σε σπηλιές και μετά έβαζαν φωτιά για να τους πνίξουν οι αναθυμιάσεις. Οι μαζικές δολοφονίες, οι βιασμοί και οι εξορίες δεν είχαν τελειωμό. Οι Νεότουρκοι θέσπισαν «έκτακτα δικαστήρια ανεξαρτησίας» που αφάνισαν στις κρεμάλες της Αμάσειας, όλη την ηγεσία του Ελληνικού Πόντου.
Πάνω από 350 χιλιάδες Έλληνες Πόντιοι εξοντώθηκαν από Τούρκους στρατιώτες. Ολόκληρα χωριά και πόλεις του Πόντου λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν. Κατασχέθηκαν οι περιουσίες τους και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι εξορίστηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες και αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε γειτονικές χώρες.
Στην απέναντι πλευρά, η 19η Μαϊου τιμάται και εορτάζεται από τους Τούρκους ως ημέρα μνήμης του Κεμάλ Ατατούρκ. Αφού σύμφωνα με την ιστοριογραφία τους, από εκεί ξεκίνησε τον «απελευθερωτικό αγώνα» που οδήγησε στην ίδρυση της σύγχρονης τουρκικής δημοκρατίας το 1923, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή.
Κάθε χρόνο στην Σαμψούντα, πραγματοποιούνται πανηγυρικές φιέστες με την παρουσία υψηλόβαθμων κυβερνητικών αξιωματούχων.
Γενοκτονία και διεκδικήσεις
Το 1948, με την απόφαση 96 της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε., υιοθετήθηκε «η Σύμβαση για την Πρόληψη και Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας», η οποία τέθηκε σε ισχύ το 1951 και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του Διεθνές Δικαίου. Στη Σύμβαση, η γενοκτονία αναγνωρίζεται ως ένα διεθνές έγκλημα και για αυτό τιμωρείται είτε σε καιρό ειρήνης είτε σε καιρό πολέμου, που δεν δικαιολογείται ούτε από τη στρατιωτική αναγκαιότητα ούτε από τους σκοπούς του πολέμου.
Σύμφωνα, με το άρθρο 2 της ανωτέρω Σύμβασης, «ως γενοκτονία νοείται οποιαδήποτε εκ των κατωτέρω πράξεων, ενεργείται με την πρόθεση ολικής ή μερικής καταστροφής ομάδας, εθνικής, εθνολογικής, φυλετικής ή θρησκευτικής:
- Φόνος των μελών της ομάδας.
- Σοβαρή βλάβη της σωματικής ή διανοητικής ακεραιότητας των μελών της ομάδας.
- Εκ προθέσεως υποβολή της ομάδας σε συνθήκες διαβίωσης δυνάμενες να επιφέρουν την πλήρη ή μερική σωματική καταστροφή της.
- Μέτρα που αποβλέπουν να εμποδίσουν τις γεννήσεις στους κόλπους μιας συγκεκριμένης ομάδας.
- Αναγκαστική μεταφορά παιδιών από μια ομάδα σε άλλη.
Κατά τα ανωτέρω λεχθέντα, όλοι οι τρόποι που αναφέρονται στην Σύμβαση κατά της Γενοκτονίας υπέστησαν οι Έλληνες του Πόντου, οι οποίοι ως θύματα πρέπει να διεκδικήσουν δικαστικώς την τιμωρία της Τουρκίας.
Επιπροσθέτως, το διαπραχθέν από το τουρκικό κράτος έγκλημα της γενοκτονίας δεν έχει παραγραφεί και οι αξιώσεις επανόρθωσης παραμένουν ενεργές
Οι απόγονοι των Ελλήνων κατοίκων του Πόντου που δολοφονήθηκαν μαζικά, βασανίστηκαν, δημεύθηκαν οι περιουσίες τους και εξορίστηκαν, έχουν την δυνατότητα να ασκήσουν αγωγές αποζημίωσης κατά της γειτονικής χώρας.
Φυσικά, αυτό δεν θα γίνει για την επίτευξη οικονομικού κέρδους. Αλλά πρωτίστως για την αποκατάσταση της Δικαιοσύνης και για την μνήμη των αθώων ανθρώπων που αναγκάστηκαν να περάσουν τις χειρότερες δοκιμασίες.
Αναγνώριση της Γενοκτονίας
Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων, αποτελεί ηθικό χρέος για την ανθρωπότητα, αλλά και μια δικαίωση για τον Ποντιακό Ελληνισμό. Η σύγχρονη Τουρκία οικοδομήθηκε μέσα από τη γενοκτονία Χριστιανικών πληθυσμών και πρέπει να λογοδοτήσει για τα αμέτρητα εγκλήματα που διέπραξε, ενώπιον της διεθνούς κοινότητας.
Για αυτό, οι Τούρκοι φοβούνται τον Ποντιακό Ελληνισμό
Θάνος Κάλλης
Δικηγόρος – Ιστορικός