Πολλά χρόνια γειτόνισσες, η Θρακιώτισσα κυρά Ζωή και η Πόντια κυρά Σόνα. Τα σπίτια τους αντικριστά και πανομοιότυπα, με τις αυλές τους να χωρίζονται από ένα χαμηλό τοιχάκι.
Φίλες με έναν περίεργο τρόπο όμως…
Γειτόνισσες και φίλες
Τα σπίτια τους τα είχαν χτίσει τότε με κόπους και στερήσεις, βιαστικά για να έχουν ενα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους οι πρόσφυγες, που τους έφεραν εδώ διωγμένους από το «Πάνιδο» της Ανατολικής Θράκης.
Αργότερα η οικογένεια της κυρά Σόνας εγκαταστάθηκε, στον ίδιο τόπο, σε ένα από τα σπίτια, ξεριζωμένη κι αυτή από τον Πόντο. Θέλανε να κάνουν οικογένειες και να στεριώσουν πια στη καινούργια πατρίδα.
Όλα τα χρόνια φίλες με έναν περίεργο τρόπο όμως. Πρώτα απ’ όλα η κάθε μια μιλούσε στη γλώσσα της. Η κυρά Σόνα – Ποντιακά και η κυρά Ζωή – Θρακιώτικα. Και ένας Θεός ξέρει πως κατάφερναν να συνεννοούνται.
Ήταν και οι δύο περήφανες για τη καταγωγή τους και υπήρχε πάντα ένας μικρός ανταγωνισμός μεταξύ τους. Αλλά ποτέ δεν κρατούσαν κακία η μια στην άλλη, ότι ειχαν να πουν το έλεγαν μπροστά και όχι από πίσω.
Κάθε πρωί αφού τελείωναν με τις δουλειές του σπιτιού και το φαγητό, έπρεπε να πιουν ένα καφεδάκι μαζί. Φώναζαν και την Κατίνα, την Λευτερία και την κουμπάρα της Ζωής, την Αλεξάνδρα, με την νύφη της την Πόπη, αγαπημένες γειτόνισσες όλες.
Η Ποντιακή φασολάδα
Μια μέρα η κυρά Σόνα είχε μαγειρέψει Ποντιακή φασολάδα και μάλλον της έπεσε λίγο περισσότερο αλάτι από ότι έπρεπε. Την δοκιμάζει αλλά δεν ήταν σίγουρη, οπότε αποφάσισε να ρωτήσει την κυρά Ζωή:
«Μαρή Ζωή, εποίκα φαί και εν ολίγον αλικόν*, έλα να δοκιμάεις ατό…»
Πάει λοιπόν η κυρά Ζωή, δοκιμάζει και γυρνώντας τάχα κρυφά στις άλλες, λέει με μια έκφραση αηδίας στο πρόσωπο:
«Μαρήηη ντιπ σασκίνα* – αυτό είναι λύσσα μαρή…»
Η κυρά Ζωή και η κυρά Σόνα
Με πολλες τέτοιες καλές και κακές στιγμές πέρασαν την ζωή τους, μεγάλωσαν τα παιδιά τους, είδαν εγγόνια και δισέγγονα. Χήρεψαν και οι δύο και τις χτύπησε η ίδια άτιμη αρρώστια της εποχής, που σου παίρνει το μυαλό και την αξιοπρέπεια.
Εγώ όμως κρατώ στην μνήμη μου την κυρά Ζωή να περπατά περήφανα με το τακουνάκι της, τα ωραία φαγητά της και τα Θρακιώτικα γλυκά «Μπαλμακαρόνια»* της. Και την κυρά Σόνα ζωσμένη με μια μεγάλη ποδιά, να ετοιμάζει Ποντιακά φαγητά και «Πισία»* με πατάτα, που τα έκανε πεντανόστιμα.
Αυτή η εικόνα με τα δυο όμορφα σπιτάκια και τις πεντακάθαρες ασπρισμένες αυλές τους, γεμάτες με κάθε λογής λουλούδια, μου φέρνει δάκρυα στα μάτια. Γιατί τώρα το ένα στέκει έρημο εγκαταλελειμμένο δίπλα στο άλλο, όπου ζει ακόμη η κυρά Σόνα χτυπημένη από την άνοια…
Δείτε επίσης: Οι δεσμοί Κρητών και Ποντίων
- Αλικόν: Αλμυρό.
- Σασκίνα: Χαζή.
- Μπαλμακαρόνια: Θρακιώτικα γλυκά (τηγανιτή ζύμη με καρύδια, πασπαλισμένα με ζάχαρη).
- Πισία: Γεμιστές τηγανιτές πιτούλες.