Το 1941, στις αρχές της Γερμανικής Κατοχής στην Ελλάδα, ένα γεγονός που συνέβει στην Ακρόπολη, σκόρπισε ρίγη εθνικής υπερηφάνειας στους Έλληνες. Πρόκειται για την πτώση του Κωνσταντίνου Κουκίδη, από την Ακρόπολη, στις 27 Απριλίου του 1941.
Ο Εύζωνας που έπεσε από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης τυλιγμένος με την Ελληνική σημαία
Κωνσταντίνος Κουκίδης
Εκτελώντας χρέη φρουρού της Ελληνικής σημαίας, ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωί έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα…
Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος, απλά αρνήθηκε!
Αρνήθηκε να υποστείλει την Ελληνική σημαία και να αναρτήσει τη Γερμανική με την σβάστικα. Ο Πόντιος Εύζωνας τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και ρίχτηκε μ’ ένα σάλτο στον γκρεμό, μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών. Βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα του.
Οι ώρες της περισυλλογής που μόνος του είχε περάσει δίπλα στη σημαία, τον οδήγησαν στη μεγάλη απόφαση να πει το δικό του «ΟΧΙ» στους Γερμανούς. Μια απλή λέξη με τεράστια ιστορική σημασία και αξία.
- Η θυσία του Πόντιου Εύζωνα έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο, ώστε να υψώνεται και η Ελληνική σημαία δίπλα στη Γερμανική.
Το γεγονός της θυσίας του Κωνσταντίνου Κουκίδη έγινε αντικείμενο διεθνούς θαυμασμού, από όσους μάχονταν κατά των Γερμανών και των συμμάχων τους.
Ήταν Ήρωας;
Ήταν ήρωας ο Κωνσταντίνος Κουκίδης; Αναμφισβήτητα ναι! Γιατί; Επειδή, τίποτα δεν τον ανάγκαζε να μη σώσει την ζωή του και να μη λυπηθεί τα 20 χρόνια του. Όπως θα έκαναν πολλοί άλλοι.
Τίποτα, εκτός μόνο από την τιμή του. Να μην είναι αυτός δηλαδή που η μοίρα τον ήθελε να παραδώσει τη σημαία στον κατακτητή και έπειτα να πάει στο σπίτι του και να συνεχίσει την ζωή του.
Και αυτός που βάζει την τιμή πάνω από την ζωή του, μόνο ήρωας μπορεί να λέγεται. Διότι αγγίζει το υπεράνθρωπο, το υπεράνω της λογικής.
Οι δύο εκδοχές
Σχετικά με την περίπτωση του Κωνσταντίνου Κουκίδη, υπάρχουν 2 εκδοχές:
- Η πιο διαδεδομένη είναι ότι ήταν Εύζωνας – Φρουρός στην Ακρόπολη, στις 27 Απριλίου 1941. Την πρώτη ημέρα της παρουσίας των Γερμανών στην Αθήνα. Το Γερμανικό απόσπασμα, που ανέβηκε στην Ακρόπολη για να υψώσει τη Γερμανική σημαία ζήτησε από τον Κουκίδη να υποστείλει την Ελληνική.
Τότε ο Κωνσταντίνος Κουκίδης βουβός και βουρκωμένος κατέβασε την Ελληνική σημαία, τύλιξε το κορμί του με αυτήν και πήδηξε από την Ακρόπολη.
- Άλλοι λένε ότι ο Κουκίδης αρνήθηκε να υποστείλει την Ελληνική σημαία και το χρέος αυτό ανέλαβε ένας Γερμανός στρατιώτης. Ο οποίος αφού υπέστειλε την Ελληνική σημαία, την πήρε ο Κουκίδης και έπεσε στο κενό.
Μαρτυρίες και αναφορές
Οι μαρτυρίες για την ηρωική θυσία του Κουκίδη είναι όχι μόνο πολλές, αλλά είναι και αναμφισβήτητες. Αξίζει να της αναζητήσει κανείς. Η μαρμάρινη πλάκα της Προεδρικής Φρουράς, είναι μια από αυτές…
Κανείς δεν δικαιούται να αμφισβητεί την ύπαρξη του ήρωα Κωνσταντίνου Κουκίδη. Κανείς δε μπορεί να του στερήσει πια την ευγνωμοσύνη και την τιμή που του οφείλει ο Ελληνικός λαός.
Κανείς δε μπορεί για πάντα να συσκοτίζει την αλήθεια
Κάποια στοιχεία που συνηγορούν υπέρ της ηρωικής πράξης του Κωνσταντίνου Κουκίδη, είναι τα εξής:
- Η δήλωση του επικεφαλής τής Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού, ότι τα ιστορικά αρχεία λένε πως…
«Ο φρουρός στρατιώτης τής σημαίας αυτοκτόνησεν περιβληθείς ταύτην»
- Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, στα απομνημονεύματα του, αναφέρει ότι:
«Ο Έλλην φρουρός της Ελληνικής σημαίας επί της Ακροπόλεως, μη θελήσας να παραστή μάρτυς τού θλιβερού θεάματος της αναρτήσεως της εχθρικής σημαίας, ώρμησεν εκ τής Ακροπόλεως κρημνισθείς και εφονεύθη. Εκάθησα στό γραφείον μου περίλυπος μέχρι θανάτου και δακρύων…».
- Η εφημερίδα Daily Mail στις 9 Ιουνίου 1941, σε δημοσίευμα με τίτλο «A Greek carries his flag to the death» (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο), αναφέρει:
«Ο Κώστας Κουκίδης, Έλληνας στρατιώτης, ο οποίος φρουρούσε το εθνικό σύμβολο των Ελλήνων πάνω στην Ακρόπολη, τυλιγμένος με την γαλανόλευκη, εφόρμησε στο κενό και αυτοκτόνησε (27/4/1941)».
- Ο Νικόλας Χάμοντ (Nicolas Hammond), καθηγητής του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, αξιωματικός ειδικών επιχειρήσεων Καΐρου στην Ελλάδα κατά την Κατοχή, γράφει:
«Την 27η Απριλίου 1941, λίγο προτού χαράξει, όλα ήσαν κλειστά. Τότε έμαθα ότι οι Γερμανοί διέταξαν τον φρουρό τής Ακρόπολης να κατεβάσει το Ελληνικό σύμβολο. Πράγματι, εκείνος την υπέστειλε. Τυλίχθηκε με αυτήν και αυτοκτόνησε, πέφτοντας από τον βράχο…».
✔ Μια αναφορά του λογοτέχνη Μενέλαου Λουντέμη στο διήγημά του «Τα άλογα του Κουπύλ», που γράφτηκε τον Οκτώβριο του 1944:
«…την κατέβασε, τυλίχθηκε μέσα κι έπεσε χωρίς ηρωισμούς απ’ το βράχο».
✔ Στο λεύκωμα «Έπεσαν για τη ζωή» του ΚΚΕ:
«Τη στιγμή που άλλοι έδιναν γην και ύδωρ στους χιτλερικούς, ο Έλληνας στρατιώτης, πιστός στα πατριωτικά ιδανικά, προτίμησε να αυτοκτονήσει, τυλιγμένος με τη γαλανόλευκη, πέφτοντας από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Παρά ν’ ανεβάσει στον ιστό τη σβάστικα».
✔ Σύμφωνα με την ιστορική έρευνα του Κώστα Γ. Κωστόπουλου:
«Ο Ήρωας Στρατιώτης, χτυπώντας πάνω στα βράχια, στην διαδρομή τής πτώσεώς του στον γκρεμό, από τον βράχο τής Ακροπόλεως, όταν τελικά κατατρακυλώντας έπεσε στην οδό Θρασύλλου στήν Πλάκα, είχε πολτοποιηθεί και η στολή του ήταν καταξεσκισμένη. Όταν τον περιμάζεψαν δύο-τρεις κάτοικοι τής Πλάκας, δεν βρήκαν τίποτε επάνω του, εκτός από ένα τσαλακωμένο ταχυδρομικό δελτάριο, στο οποίο έγραφε πολύ κακογραμμένα το όνομα του παραλήπτη: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΙΔΗΣ.
Αυτά τα στοιχεία είχαν καταθέσει δύο γέροντες (επιζώντες ακόμη) σχετικά με το ανωτέρω περιστατικό».
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα κάτω από τον Ιερό Βράχο, ζούσαν ακόμα αυτόπτες μάρτυρες. Οι οποίοι είδαν το παλικάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους, τυλιγμένο με την Γαλανόλευκη.
Ουδείς ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταγράψει τη μαρτυρία τους!
Και κάθε χρόνο στο μνημόσυνο του, στις 27 Απριλίου, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στη μνήμη του…
ΔΕΙΤΕ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ VIDEO, ΜΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΟΥΚΙΔΗ… ΑΞΙΖΕΙ