Δεκάδες χιλιάδες οικογένειες παλιννοστούντων, σε όλη την Ελλάδα, κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους. Αφού βρίσκονται ένα βήμα, προτού χάσουν τη μοναδική κατοικία τους και βρεθούν στο δρόμο με τα λιγοστά υπάρχοντά τους.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν με λαχτάρα στην Ελλάδα και τώρα αισθάνονται προδομένοι…
Ειδοποιητήρια για στεγαστικά δάνεια
Άτομα ηλικιωμένα, άρρωστα και με ειδικές ανάγκες, οικογενειάρχες που ολημερίς ψάχνουν να βρουν ένα μεροκάματο για να ταΐσουν τα παιδιά τους, παίρνουν σωρηδόν ειδοποιητήρια. Ότι πρέπει να αποπληρώσουν τα στεγαστικά δάνεια τους, τα οποία τους δόθηκαν πριν χρόνια με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, αλλιώς θα χάσουν τα σπίτια τους.
Από ανθρώπους με μηνιαίο εισόδημα που δεν ξεπερνάει τα 200 ευρώ, ακόμα και από άτομα χωρίς κανένα έσοδο, ζητούνται να βρουν μέσα σε λίγες μέρες 15.000-20.000 ευρώ, προκειμένου να αποφύγουν την έξωση.
Πριν από περίπου τρεις δεκαετίες η αγάπη για τη μητέρα – πατρίδα, την Ελλάδα, την οποία λάτρεψαν από παιδιά ακούγοντας ιστορίες από μεγαλύτερους, έκανε χιλιάδες Ποντίους από την πρώην Σοβιετική Ένωση να αφήσουν χωρίς δεύτερη σκέψη τα εκεί σπίτια τους. Τις δουλειές τους και τις αναμνήσεις τους στους τόπους που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, για να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον στην Ελλάδα.
Ρίχτηκαν με όρεξη στη δουλειά και έμαθαν να παλεύουν καθημερινά με αξιοπρέπεια τις δυσκολίες. Η οικονομική κρίση, όμως, τους λύγισε. Η ανεργία και το πενιχρό έως ανύπαρκτο εισόδημά τους δεν τους επέτρεψε να φανούν συνεπείς στην υποχρέωσή τους, να αποπληρώσουν το στεγαστικό δάνειο.
Τώρα βρίσκονται αντιμέτωποι με το χειρότερο πρόσωπο της αναλγησίας της Ελληνικής Πολιτείας, η οποία ουσιαστικά τους ώθησε να πάρουν τα δάνεια
Με την ίδια περηφάνια που έμαθαν να παλεύουν, αντιμετωπίζουν και αυτήν τη δυσκολία. Δεν ζητούν να τους χαριστεί τίποτα. Αναγνωρίζουν το χρέος τους και το μόνο που ζητούν από την Πολιτεία, είναι να γίνει μία ρύθμιση σε λογικά επίπεδα, ώστε να μπορούν να το αποπληρώσουν.
Η εγκατάσταση στη Θράκη
Οι παλιννοστούντες άφησαν τα σπίτια και τις δουλειές τους, ολόκληρη τη ζωή τους και τις αναμνήσεις τους, στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και ήρθαν στη μητέρα – Ελλάδα. Κυρίως ορμώμενοι από την απέραντη αγάπη τους γι’ αυτήν.
Στην πλειοψηφία τους δέχθηκαν με χαρά να εγκατασταθούν στην ευαίσθητη περιοχή της Θράκης, προκειμένου να ενισχύσουν δημογραφικά το Χριστιανικό της στοιχείο. Περίπου τρεις δεκαετίες μετά, η ίδια Ελληνική Πολιτεία είναι αυτή που τους αντιμετωπίζει ως παρίες. Ξεχνώντας τις υποσχέσεις της, στην ουσία τους πετάει έξω από τα σπίτια τους…
Σε ολόκληρη τη χώρα και κυρίως στους νομούς της Θράκης δεκάδες χιλιάδες οικογένειες παλιννοστούντων παίρνουν καθημερινά το τελευταίο διάστημα ειδοποιητήρια από τράπεζες. Τα οποία τους καλούν να πληρώσουν τις οφειλές τους, αλλιώς θα πρέπει να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.
Ουσιαστικά, με τα ειδοποιητήρια τους βγάζουν στο δρόμο, αφού τους ζητούνται μέσα σε πολύ λίγες μέρες χρηματικά ποσά, που είναι αδύνατο να βρεθούν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Ακόμα και από σχετικά οικονομικά εύρωστες οικογένειές, πόσο μάλλον από ανθρώπους μεροκαματιάρηδες που χτυπιούνται αλύπητα από τη φτώχεια.
Χάθηκε η ελπίδα
Για ανθρώπους που έχασαν και την τελευταία ελπίδα τους, αφού αισθάνονται προδομένοι από την Ελληνική Πολιτεία, κάνει λόγο η Ταμίλα Ελευθεριάδου. Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Ποντίων από την πρώην Σοβιετική Ένωση «Δύναμη Ενότητας». Τονίζοντας:
«Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν με λαχτάρα στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι φιλούσαν το χώμα, μόλις μπήκαν σε Ελληνικό έδαφος και τώρα αισθάνονται προδομένοι. Η Ελληνική Πολιτεία τους γύρισε την πλάτη. Τους ζητούνται να δώσουν τεράστια χρηματικά ποσά, τη στιγμή που με το ζόρι καταφέρνουν να αγοράσουν το καθημερινό φαγητό.
Χιλιάδες Πόντιοι από την πρώην Σοβιετική Ένωση έχουν χάσει τις ελπίδες τους. Τους έχει κυριεύσει η απελπισία. Παρ’ όλα αυτά δε λένε να τους χαριστεί κάτι. Θέλουν να αποπληρώσουν τις οφειλές τους και ζητάνε μία λογική ρύθμιση από την Πολιτεία, ώστε να μπορέσουν να είναι συνεπείς»,
Τα βουρκωμένα μάτια του ηλικιωμένου, ο οποίος στο ένα χέρι κρατάει την Ελληνική σημαία και στο άλλο το μπαστούνι του, αντικατοπτρίζουν την απόγνωση που νιώθει μέσα στην ψυχή του, αλλά και τα συναισθήματα των υπολοίπων ομογενών.
Ωστόσο θα συνεχίσουν να αγωνίζονται, για να κάνουν συμμέτοχη στο πρόβλημα τους ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία.